Formacja animatorów i ceremoniarzy

Formacja animatorów i ceremoniarzy

Uwagi wprowadzające

Ceremoniarze i animatorzy liturgiczni to grono osób, które obok duchownych ma największy wpływ na życie liturgiczne wspólnoty. Dlatego muszą to być osoby szczególnie starannie dobrane i zweryfikowane zarówno pod względem postawy wiary, osobowości jak i posiadanych umiejętności. Nie wpisuje się ich w pion struktury formacji służby liturgicznej, gdyż dojrzewanie do tych funkcji nie jest prostą konsekwencją sumiennie zdobywanych poszczególnych stopni w formacji. Tu wybór dokonuje się poprzez zweryfikowane cechy osobowe i umiejętności.

Kandydaci na animatorów

Skoro animatorzy liturgiczni są powoływani po to, aby „prowadzić grupy dzieci, młodzieży i dorosłych” (DDSL 134), to wymagana jest od nich „umiejętność do prowadzenia innych” (DDSL 135c). Dyrektorium mówi o konieczności „nabycia” tej umiejętności przez odpowiednią formację. To oczywiste i w pewien sposób podkreśla powagę tych funkcji. Nim jednak przystąpimy do odpowiedniej formacji, w oczywisty sposób zakładamy niejako wstępną weryfikację pod kątem posiadanych cech osobowych i wyrażonego dotychczas zaangażowania. Może tu pojawić się nierzadki problem zdecydowania o dopuszczeniu do formacji animatora lub ceremoniarza osoby, która posiada świetne do tych funkcji cechy osobowe ale nie przejawia wystarczającego zainteresowania, lub odwrotnie, gorliwie się angażuje mimo nie posiadanych koniecznych cech osobowych. Ten dylemat należy rozstrzygać rozważnie, z myślą zarówno o dobru wspólnoty, jak i samego zainteresowanego. Od początku formacji winno być w środowisku posługujących w liturgii rzeczą uświadomioną, że funkcje animatora i ceremoniarza, to nie są funkcje dla każdego i nie należą się każdemu, kto sumiennie przechodzi wszystkie stopnie formacji. Więcej, nie znaczy to również, że świetny animator lektorów nadaje się na animatora scholi lub odwrotnie. Tym bardziej nie jest tak, że sprawny animator musi nadawać się na ceremoniarza a ceremoniarz na animatora. Szereg cech wspólnych, jak zdolność do pracy w zespole, umiejętności organizacyjne i inne, odnoszą się tu bowiem niejako do określonych zadań związanych z poszczególnymi funkcjami. Właśnie te funkcje domagają się specyficznych dla siebie umiejętności i cech osobowych. Dobry animator lektorów nie musi nadawać się na ceremoniarza, a dobry ceremoniarz nie musi w ogóle być lektorem. Nawet jeśli pojawią się jednostki wyjątkowo uzdolnione i predestynowane do wielu zadań, to w dużych zespołach należy unikać kreowania animatora od wszystkiego czy ceremoniarza rozumianego jako swoistego nadliturgistę zarządzającego wszystkim i wszystkimi.

Bardzo istotną cechą do rozpoznania u kandydata na animatora i ceremoniarza, a następnie do kształtowania jej w ramach formacji do tych funkcji, jest dojrzałe rozumienie Kościoła i liturgii. Osoby odpowiedzialne za przygotowywanie innych do posługiwania w liturgii przekazują bowiem nie tylko same umiejętności konieczne do wypełnienia określonych funkcji. U podstaw tego przekazu stoi bowiem odpowiednia mentalność. Jest to czynnik, który oddziałuje zawsze. Może być tylko czynnikiem właściwie lub niewłaściwie kształtującym obraz życia liturgicznego. Dotykamy tu niezwykle szerokiego zagadnienia, ale być może kluczowego w rozumieniu odnowionej liturgii. Tematyka tego zagadnienia zbiega się dzisiaj w pojęciu ars celebrandi. W odniesieniu do posługiwania w liturgii można by to pojęcie streścić w określeniu, że każda funkcja w liturgii, każda podejmowana w niej czynność jest sposobem uczestniczenia w niej, a zatem formą modlitwy. Liturgia zakłada czynny udział każdego uczestnika. Posługujący czynią to poprzez wypełniane funkcje. Nie można tych funkcji rozumieć inaczej jak tylko jako szansę na głębszy sposób wchodzenia w liturgię. Jeśli liturgia jest uobecnianiem Misterium w znakach, to znaki te muszą przejawiać specjalną cechę: muszą objawiać Tajemnicę. Inaczej mówiąc, nie jest trudno nauczyć ładnego kłaniania się, które przykuwa uwagę do tego który się kłania, trudno jest nauczyć takiego kłaniania się, które przenosi uwagę na Tego, któremu się kłania. Taka umiejętność nie jest możliwa bez autentyzmu, co w liturgii znaczy, bez wiary. Uczenie owej umiejętności, to uczenie właśnie wspomnianej sztuki celebracji, która w istocie jest wyrażaniem wiary w znakach, tyle, że w liturgii są to znaki ściśle określone przez Kościół. Osoby uczące posługiwania w liturgii nie wystarczy, że będą przekazywać teoretyczną wiedzę na ten temat. Ten typ wiedzy może być skutecznie przekazany jedynie poprzez właściwie uformowaną mentalność. Powierzanie funkcji formacyjnych osobom źle rozumiejącym liturgię, chociaż sprawnym w jej obsługiwaniu, może zaowocować utrwalaniem czegoś szkodliwego dla wiary i to w wymiarze już nie tylko jednostkowym.

Zapewne wśród kandydatów na animatorów liturgicznych i ceremoniarzy znaczną część będą stanowili ci, którzy wcześniej podjęli służbę pomocników i spełniali ją przez kilka lat w czasie trwania formacji młodzieżowej. Dla nich spotkania formacyjne będą również dzieleniem się osobistymi doświadczeniami i okazją do stawiania pytań w sprawach dla nich trudnych.

Dyrektorium DSL o animatorach i ceremoniarzach
  1. 134. W formacji służby liturgicznej w parafii szczególną rolę odgrywają animatorzy. Prowadzą oni grupy dzieci i młodzieży, a także dorosłych. Dlatego powinni się dobrze przygotować do tych zadań.
  2. 135. Przygotowanie animatora dokonuje się przez kurs organizowany przez diecezjalne duszpasterstwo służby liturgicznej. Formacja trwa jeden rok i powinna uwzględniać zróżnicowanie zadań, jakie będą podejmować poszczególni animatorzy.
  3. a. Ci, którzy przygotowują się do prowadzenia grup dziecięcych i młodzieży gimnazjalnej mają więcej ćwiczeń poświęconych tym tematom. Ci, którzy będą prowadzić grupy lektorów, akolitów i schole, uczestniczą w spotkaniach wprowadzających w tę problematykę.
  4. b. Animatorzy są także pomocnikami duszpasterzy w prowadzeniu rekolekcji dla członków służby liturgicznej. Przygotowanie powinno być także wprowadzeniem w program rekolekcji.
  5. c. Animator powinien nabyć odpowiednie umiejętności do prowadzenia innych. W szkole animatora liturgicznego potrzebne są więc także zajęcia z psychologii i pedagogiki.
  6. 136. Zaleca się, aby animatorzy, po ukończeniu kursu i wykazaniu się odpowiednimi umiejętnościami, byli pobłogosławieni przez biskupa do spełniania swoich zadań. Podejmują oni trudne i odpowiedzialne obowiązki. Przez systematyczne spotkania z podopiecznymi pomagają im coraz bardziej zbliżać się do Boga i coraz lepiej służyć ludziom. Tym zaś, którzy przeżywają formację stałą, pomagają wytrwać w powołaniu i dążeniu do świętości.
  7. 137. Jeżeli istnieje taka potrzeba, można przygotować także pomocników animatorów i powierzyć im prowadzenie grup młodszych ministrantów i członków scholi.
  8. 138. Formacja ceremoniarzy ma charakter specjalistyczny, podobnie jak formacja animatorów liturgicznych. Dla obydwu grup można organizować wspólny kurs, uwzględniając w jego programie osobne zajęcia dla kandydatów na ceremoniarzy i animatorów. W kursie mogą uczestniczyć także przedstawicielki żeńskiej służby liturgicznej, które mogą kierować zespołami posługującymi poza prezbiterium.
  9. 139. Kandydaci na ceremoniarzy są wprowadzani w głębsze rozumienie liturgii oraz lepsze poznanie wszystkich przepisów dotyczących różnych celebracji liturgicznych. W ramach ćwiczeń praktycznych kandydaci doskonalą swoje umiejętności kierowania zespołami ludzi posługujących w celebracjach niedzielnych i świątecznych, a także w czasie świętego Triduum Paschalnego, odpustu parafialnego i innych uroczystości. Uczą się także przygotowywać zespoły liturgiczne na wielkie celebracje przeżywane w diecezji.
  10. 140. Po ukończeniu kursu i odpowiedniej weryfikacji ceremoniarze otrzymują błogosławieństwo do spełniania swojej funkcji. Zaleca się, aby obrzędowi przewodniczył biskup. Wyprasza on dla tych, którzy podejmują odpowiedzialne zadania w celebracjach liturgicznych, potrzebne łaski.
  11. 141. Diecezja powinna ustalić stały termin udzielania błogosławieństwa dla animatorów liturgicznych i ceremoniarzy.
  12. 142. Jeżeli istnieje taka potrzeba, można przygotować także po-mocników ceremoniarzy i powierzyć im opiekę nad młodszymi ministrantami i członkami scholi.

Formacja animatorów liturgicznych

W ramach rocznej formacji proponowane jest siedem spotkań, a w każdym z nich dwa wykłady, Eucharystia i trzy ćwiczenia.

Pierwszy cykl wykładów dotyczy głębszego wprowadzenia w teologię i duchowość, a drugi koncentruje się na sprawach pedagogicznych.

Również ćwiczenia dotyczą różnych zagadnień. Głównym tematem jest dokładniej zapoznanie się z programem formacyjnych służby liturgicznej przeznaczonym dla różnych grup wiekowych.

Zagadnienia teologiczne

Pierwszy cykl wykładów, stanowi pewną syntezę i pogłębienie tematów, które są przeżywane w ramach programu formacyjnego służby liturgicznej. Jest to siedem zagadnień, podejmowanych po jednej godzinie na każdym spotkaniu:

1. Tajemnica Boga w Trójcy Świętej Jedynego

  1. a) Jedność Natury i troistość Osób
  2. b) wspólnota
  3. c) miłość

2. Tajemnica Wcielenia – zjednoczenie Bóstwa i Człowieczeństwa

  1. a) Bóg staje się człowiekiem
  2. b) człowiek jest powołany do świętości
  3. c) każdy jest powołany – powołanie życiowe

3. Chrystus Prorok i słudzy Słowa

  1. a) Chrystus – Słowo
  2. b) znaczenie Słowa Bożego w celebracji liturgicznej
  3. c) Chrystus posyła uczniów, aby głosili

4. Chrystus Kapłan i słudzy ołtarza

  1. a) Kapłan – Ofiara
  2. b) znaczenie Liturgii Ofiary w celebracji liturgicznej
  3. c) Chrystus posyła uczniów, aby celebrowali

5. Chrystus Król i słudzy jedności

  1. a) Eucharystia a jedność
  2. b) znaczenie Kościoła i zgromadzenia w celebracji liturgicznej
  3. c) Chrystus posyła uczniów, aby nieśli innym dar komunii

6. Biblijne wzorce dla animatorów

  1. a) Dawid – Boży wojownik
  2. b) Samuel – mów, Panie, bo sługa Twój słucha
  3. c) Paweł – opiekun wspólnot

7. Animator – człowiek posłany

  1. a) Znaczenie posłania w Biblii
  2. b) „Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”
  3. c) Posłannictwo wiernych świeckich

Zagadnienia pedagogiczne

Drugi cykl wykładów dotyczy zagadnień pedagogicznych. Tematyka jest zakorzeniona w refleksji nad Bożą pedagogią, objawioną w dziejach zbawienia. Wykłady mają pomóc animatorom spełniać ich zadania jako prowadzących grupy.

1. Pedagogia Boża – Bóg wychowuje człowieka

  1. a) historia zbawienia fundamentem wychowania
  2. b) Bóg prowadzi, poddaje próbie, ratuje, uczy i pokazuje cel
  3. c) celem Bożego wychowania - świętość

2. Pedagogia Boża – Chrystus wychowuje uczniów

  1. a) Chrystus powołuje po imieniu
  2. b) Chrystus uczy przez swoje słowo
  3. c) Krzyż – najważniejszy element pedagogii Chrystusa

3. Pedagogia Boża – Dwunastu i siedemdziesięciu dwóch

  1. a) być z Chrystusem
  2. b) odkryć swoje powołanie
  3. c) dojrzewać, aby zostać posłanym

4. Psychologia rozwojowa

  1. a) młodszy ministrant, jego osobowość i środowisko
  2. b) pragnienia, zainteresowania, konflikty, oczekiwania, cele i środowisko gimnazjalisty
  3. c) osobowość człowieka młodego

5. Dynamika grupy

  1. a) powstanie grupy
  2. b) pokonywanie trudności
  3. c) komunikacja międzyosobowa w grupie

6. Animator, lider, prowadzący

  1. a) animator przyjacielem
  2. b) animator wzorem
  3. c) animator towarzyszem w drodze

7. Zabawy integracyjne

  1. a) praktyczne poznawanie konkretnych form zabaw integracyjnych wraz z możliwościami ich zastosowania w konkretnych sytuacjach (także w nawiązaniu do roku liturgicznego)

Ćwiczenia: Program formacyjny SL

Program formacyjny służby liturgicznej obejmuje liczne zagadnienia. W centrum znajduje się posługiwanie, a każde z podejmowanych zadań wymaga nie tylko zrozumienia, lecz także odpowiedniej postawy w życiu. Analizując w ramach ćwiczeń poszczególne etapy tego programu pogłębiamy równocześnie, a niekiedy uzupełniamy formację teologiczną uczestników kursu. Pojawiają się tu tematy dotyczące Eucharystii i innych sakramentów, Liturgii Godzin i roku liturgicznego, umiejętności łączenia służb w liturgii ze służbą w codziennym życiu.

1. Analiza Dyrektorium DSL – ogólne spojrzenie na program

  1. a) przedstawienie całości programu formacyjnego zawartego w Dyrektorium
  2. b) ćwiczenia – praca z tekstem – znajomość Dyrektorium

2. Rekolekcje – tematyka, metoda, pomoc w prowadzeniu

  1. a) tematyka: liturgia a życie
  2. b) metoda: przeżycie misterium (czy Światło-Życie może być wzorem?)
  3. c) pomoc w prowadzeniu: wykorzystanie wiadomości zdobytych w czasie kursu wychowawców

3. Program formacji dla dzieci i metoda spotkań

  1. a) szczegółowa analiza programu
  2. b) metoda: przewaga zabawy

4. Program formacji dla gimnazjalistów i metoda spotkań

  1. a) szczegółowa analiza programu
  2. b) metoda: ćwiczenia praktyczne

5. Program formacji młodzieży i metoda spotkań

  1. a) szczegółowa analiza programu
  2. b) metoda: dyskusje i ćwiczenia

6. Zasady weryfikacji

  1. a) przymioty ludzkie
  2. b) zaangażowanie i droga duchowa
  3. c) wiedza

7. Formacja stała

  1. a) sens i znaczenie formacji stałej
  2. b) schemat formacji stałej realizowany na poziomie diecezji, rejonu lub dekanatu

Ćwiczenia: Dodatkowe spotkania członków SL

Program formacyjny, w którym podejmowane są przede wszystkim zagadnienia teologiczne i modlitewne, a także wprowadzenie w konkretne formy posługiwania obejmuje tylko 20 spotkań w ciągu roku. Oprócz nich jest jeszcze wiele innych spotkań, które animator musi przewidzieć, zaproponować, przygotować i przeprowadzić. Kolejny cykl ćwiczeń w ramach formacji animatora dotyczy tych właśnie zagadnień.

1. Spotkania przygotowujące do promocji i błogosławieństw

  1. a) znaczenie poszczególnych promocji i błogosławieństw
  2. b) przygotowanie praktyczne
  3. c) pełnienie poszczególnych posług a życie chrześcijańskie

2. Miesięczne spotkania wszystkich zespołów SL

  1. a) dzielenie się doświadczeniem
  2. b) współpraca
  3. c) wspólna modlitwa

3. Krąg liturgiczny – przygotowanie niedzieli

  1. a) nauka metody - teoria
  2. b) ćwiczenia praktyczne

4. Narodzenie Pańskie, Triduum, odpust

  1. a) przygotowanie schematów spotkań wprowadzających w
  2. b) ćwiczenia praktyczne
  3. c) współpraca z ceremoniarzami

5. Wycieczki, pielgrzymki, wakacje

  1. a) kurs wychowawców i kierowników wypoczynku dzieci i młodzieży
  2. 6. Wydarzenia kulturalne, sportowe, patriotyczne
  3. a) przygotowanie programu imprez kulturalnych, w których należy/można wziąć udział

7. Obchodzenie imienin, rocznicy urodzin i innych wydarzeń

  1. a) podstawowe wiadomości savoir-vivre (formacja ludzka)
  2. b) ćwiczenia praktyczne

Ćwiczenia: Animator wzorem posługujących

Większość ćwiczeń poświęcona jest umiejętności prowadzenia innych. Wydaje się jednak konieczne zadbać również o rozwój osobistych umiejętności animatora. Animator lektorów powinien nieustannie doskonalić swoje umiejętności głosowe i inne, animator akolitów i przynoszących dary powinien coraz lepiej poznawać dokumenty Kościoła na temat liturgii oraz przyczyniać się do tego, aby inni je poznawali, animator zespołów śpiewaczych powinien rozwijać swoje zdolności głosowe i umiejętność pomagania innym w pięknym śpiewaniu. Tym tematom poświęcona jest trzecia godzina ćwiczeń. W dużym stopniu będą to ćwiczenia przeżywane oddzielnie przez poszczególne grupy kandydatów na animatorów.

1. Kandydaci mający prowadzić grupy lektorskie

  1. a) Pismo św. a liturgia
  2. b) struktura i znaczenie Liturgii słowa
  3. c) posługi i funkcje w zgromadzeniu liturgicznym
  4. d) posługa lektora
  5. e) znajomość Lekcjonarza mszalnego
  6. f) ćwiczenia praktyczne z emisji głosu

2. Kandydaci mający prowadzić grupy ministrantów i akolitów

  1. a) Pismo św. a liturgia
  2. b) struktura celebracji liturgicznej
  3. c) posługi i funkcje w zgromadzeniu liturgicznym
  4. d) znaczenie współpracy w pełnieniu posług liturgicznych
  5. e) ministrant światła, księgi, akolita, itd.
  6. f) ćwiczenia praktyczne

3. Kandydaci mający prowadzić grupy śpiewacze

  1. a) Pismo św. a liturgia
  2. b) struktura celebracji liturgicznej
  3. c) śpiewy w Liturgii słowa
  4. d) posługi i funkcje w zgromadzeniu liturgicznym
  5. e) zasady doboru pieśni do celebracji liturgicznych
  6. f) emisja głosu – ćwiczenia praktyczne

Formacja ceremoniarzy

W ramach rocznej formacji proponowane jest, podobnie jak w przypadku animatorów, siedem spotkań, a w każdym z nich dwa wykłady, Eucharystia i trzy ćwiczenia.

Z historii i teologii liturgii

Pierwszy cykl wykładów dotyczy problematyki liturgicznej, gdyż z nią jest szczególnie związana służba ceremoniarza. On nie prowadzi grup formacyjnych, gdyż czynią to animatorzy. Do niego natomiast należy głębsza znajomość teologii liturgii, duchowości liturgicznej, a także przepisów liturgicznych. W cyklu „Liturgika” kandydaci na ceremoniarzy wysłuchają siedmiu wykładów na ten temat.

1. Z historii liturgii do Soboru Watykańskiego II

Podstawowe problemy historyczne dotyczące liturgii:

  1. a) język liturgiczny
  2. b) posługi liturgiczne i ich rozwój
  3. c) świeccy w liturgii
  4. d) kult Eucharystii na przestrzeni wieków

2. Rozumienie liturgii po Soborze Watykańskim II

  1. a) ruch liturgiczny i XX wieczna odnowa liturgii
  2. b) Konstytucja o Liturgii świętej
  3. c) główne linie reformy po Soborze (odnowa obrzędów i koncepcja uczestnictwa)

3. Duchowość liturgiczna

  1. a) Pismo św. i liturgia
  2. b) Liturgia źródłem modlitwy
  3. c) liturgia źródłem i szczytem życia chrześcijańskiego

4. Liturgia dziełem Trójcy Świętej

  1. a) Ojciec jako Źródło i Cel liturgii (KKK 1077-1083)
  2. b) Dzieło Chrystusa w liturgii (KKK 1084-1090)
  3. c) Duch Święty i Kościół w liturgii (KKK 1091-1109)

5. Misterium Paschalne uobecniane w liturgii

  1. a) Jezus Chrystus i Jego dzieło (śmierć – zmartwychwstanie – zesłanie Ducha Świętego)
  2. b) Kościół jako miejsce uobecnienia się Misterium Paschalnego w ciągu wieków
  3. c) obecność Chrystusa w liturgii (KL 7)

6. Liturgia objawieniem Kościoła

  1. a) Kościół celebruje liturgię (KKK 1136-1144)
  2. b) hierarchiczna natura liturgii
  3. c) wspólnotowa natura liturgii (natura funkcji i posług liturgicznych)

7. Różnorodność celebracji liturgicznych

  1. a) Eucharystia szczytem celebracji liturgicznych
  2. b) sakramenty jako przestrzenią spotkania z Bogiem i Kościołem
  3. c) Liturgia godzin liturgiczną modlitwą Ludu Bożego
  4. d) sakramentalia i nabożeństwa

Dokumenty Kościoła dotyczące liturgii

Drugi cykl wykładów dotyczy dokumentów Kościoła poświęconych problematyce liturgicznej. Ceremoniarz powinien wiedzieć, jakie dokumenty zostały ogłoszone i czego dotyczą. Niektóre z nich powinien poznać dokładniej, gdyż są ściśle związane z jego posługiwaniem.

1. Przepisy liturgiczne i ich znaczenie

  1. a) rubryki, ich sens i znaczenie
  2. b) rubryki obowiązujące i zalecające
  3. c) obowiązek zachowywania rubryk

2. Dokumenty liturgiczne z okresu przed Soborem Watykańskim II

  1. a) rozumienie przepisów liturgicznych do połowy XX wieku
  2. b) rubryki i przepisy zawarte w Mszale Piusa V
  3. c) nowość rozumienia przepisów liturgicznych w Mszale Pawła VI

3. Soborowa Konstytucja o Liturgii

  1. a) struktura i treść KL
  2. b) podstawowe idee teologiczne i duszpasterskie KL
  3. c) lektura KL

4. Posoborowe dokumenty dotyczące liturgii

  1. a) Ogólne wprowadzenie do Mszału Rzymskiego
  2. b) Redemptionis sacramentum
  3. c) Sacramentum caritatis

5. Z historii ceremoniarzy i ceremoniałów

  1. a) ceremoniarz jako funkcja liturgiczna
  2. b) znaczenie ksiąg nazwanych „ceremoniałami”
  3. c) potrzeba ceremoniarza w liturgii

6. Ceremoniał liturgicznej posługi biskupa

  1. a) księga i jej znaczenie
  2. b) podstawowe cechy liturgii, której przewodniczy biskup
  3. c) analiza obrzędów Mszy stacyjnej biskupa diecezjalnego

7. Ceremoniał zgromadzenia liturgicznego

  1. a) rola liturgii celebrowanej w kościele parafialnym
  2. b) księga i jej znaczenie
  3. c) funkcje i posługi liturgiczne podczas mszy św. parafialnej

Ćwiczenia: podstawowe umiejętności ceremoniarzy

1. Wyznaczanie odpowiednich grup do służby

  1. a) rozumienie odrębności funkcji liturgicznych
  2. b) dobór osób z odpowiednimi kwalifikacjami
  3. c) ćwiczenia w grupach

2. Czuwanie nad przygotowaniem miejsc, ksiąg, naczyń i szat

  1. a) miejsca liturgiczne i ich znaczenie
  2. b) księgi liturgiczne, ich układ i treść
  3. c) naczynia liturgiczne i troska o nie
  4. d) szaty – dobór i przygotowanie

3. Znajomość komend wydawanych przed i po celebracji

  1. a) komendy i modlitwy przed rozpoczęciem celebracji
  2. b) komendy wypowiadane w czasie celebracji (dotyczące postaw i obrzędów)
  3. c) komendy i modlitwy po zakończeniu celebracji

4. Modlitwa w zakrystii i ustawienie procesji wejścia

  1. a) miejsce poszczególnych posługujących w procesji wejścia
  2. b) zachowanie w zakrystii
  3. c) treść i sposób odmawiania modlitwy przed rozpoczęciem celebracji

5. Zadania ceremoniarza w czasie celebracji

  1. a) koordynacja poszczególnych osób i grup posługujących
  2. b) czuwanie nad całością celebracji
  3. c) zachowanie w sytuacjach trudnych

6. Współpraca wszystkich zespołów liturgicznych

  1. a) rozdzielność funkcji liturgicznych
  2. b) posługujący w prezbiterium i poza prezbiterium

7. Pomocnicy ceremoniarza

  1. a) współpraca z ceremoniarzami
  2. b) funkcje możliwe do pełnienia przez pomocników
  3. c) przygotowanie i nabywanie umiejętności i doświadczenia

Ćwiczenia: Służba ceremoniarza w szczególnych celebracjach

1. Święte Triduum Paschalne – z historii i teologii

  1. a) jedność Triduum Paschalnego (trzy dni Paschy Chrystusa)
  2. b) poszczególne celebracje i ich dynamika
  3. c) najważniejsze obrzędy

2. Święte Triduum Paschalne – zespoły posługujących

  1. a) przygotowanie lektorów
  2. b) przygotowanie charakterystycznych obrzędów (umycie nóg, adoracja krzyża, poświęcenie wody chrzcielnej)
  3. c) współpraca z zespołem śpiewaczym

3. Święte Triduum Paschalne – szczegóły liturgiczne

  1. a) Msza Wieczerzy Pańskiej
  2. b) Liturgia Męki Pańskiej
  3. c) Wigilia Paschalna

4. Inne wydarzenia roku liturgicznego

  1. a) celebracje związane z Adwentem (roraty)
  2. b) celebracje związane z Wielkim Postem (Gorzkie Żale i droga krzyżowa)
  3. c) celebracje związane z Okresem Wielkanocnym (Oktawa Paschalna, Niedziela Miłosierdzia, Wniebowstąpienie, Zesłanie Ducha Świętego)
  4. d) odpust parafialny

5. Celebracja sakramentów

  1. a) chrzest i bierzmowanie
  2. b) małżeństwo
  3. c) celebracje pokutne i namaszczenie chorych

6. Sakramentalia i inne celebracje liturgiczne

  1. a) liturgia pogrzebu
  2. b) wystawienie Najświętszego Sakramentu i procesje eucharystyczne
  3. c) nabożeństwa ku czci Najświętszej Maryi Panny

7. Celebracje diecezjalne

  1. a) poznanie przestrzeni liturgicznej w katedrze
  2. b) liturgia z udziałem biskupa
  3. c) szczególne obrzędy dotyczące celebracji diecezjalnych

Ćwiczenia: z życia i posługiwania ceremoniarzy

1. Zagadnienia pedagogiczne

  1. a) współpraca w grupie
  2. b) rozumienie drugiego człowieka i jego możliwości
  3. c) bycie „starszym bratem” i liderem

2. Pytania liturgiczne i problemy praktyczne

  1. a) spotkania z ceremoniarzami, którzy już pełnią posługę
  2. b) spotkania z wykładowcami liturgiki, ceremoniarzami biskupimi
  3. c) spotkania te muszą mieć własną dynamikę, uzależnioną od danej grupy

Błogosławieństwo

Po pomyślnym ukończeniu kursu animatorzy oraz ceremoniarze otrzymują błogosławieństwa oraz odpowiedni znak.